میانمار (برمه) موسوم به سرزمین طلایی کشوری است که اکثر ساکنان آن را بوداییها تشکیل دادهاند. میانمار در قرن نوزدهم به تصرف بریتانیاییها درآمد و پس از مدتی به هند تحت استعمار بریتانیا منضم شد. برمه تا سال 1937 به عنوان یکی از استانهای هند اداره میشد. این کشور درنهایت در 4 ژوئیه سال 1948 استقلال خود را از بریتانیابه دست آورد. از سال 1962 نظامیان بر برمه استیلا یافتند و از آن پس دولتی دموکراتیک و غیر نظامی در این کشور بر سر کار نیامده است. آشنایی با راهبان میانماری / حتی در سال 1990 که حزب مخالف دولت نظامی در انتخابات عمومی میانمار به پیروزی رسید، نظامیان اجازه تشکیل یک دولت غیر نظامی در این کشور را ندادند. میانمار از نظر منابع طبیعی کشوری ثروتمند محسوب میشود، اما به دلیل آنکه تمام اقتصاد این کشور تحت کنترل دولت نظامی است و به دلیل سو مدیریت منابع مالی، این کشور از نظر اقتصادی پیشرفت چندانی نکرده است. رانگون پایتخت سابق میانمار با داشتن معابد و مجسمههای زیادی ازبودا، یکی از عمدهترین مراکز جذب توریست در این کشور است. در سال 1989 مقامات نظامی برمه نام میانمار را برای این کشور آسیایی برگزیدند. اکنون نیز نام میانمار به جای برمه در سازمان ملل متحد رسمیت دارد. ویژگیهای انسانی و سیاسی وسعت:676.578 کیلومتر مربع جمعیت:42.909.500 نفر پایتخت قدیم: رانگون (4.2 میلیون نفر) پایتخت جدید: نایپیداو (از سال 2006) واحد پولی: کیات زبان:برمهای(میانماری) روز ملی: 4 ژانویه ادیان: پیروان آیین بودا (90 درصد جمعیت کشور)، اسلام و مسیحیت. نوع حکومت: شورای نظامی (junta) رییس شورای دولتی صلح و توسعه: تان شاو نخست وزیر: سوئه وین
هوتی جان مثل همیشه عالی بود